ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ἡ εὐθυμία ὡς ἀρίστη κατάσταση τοῦ θυμικοῦ κέντρου τῆς ψυχῆς ἐξετάζεται στὸ παρὸν ἔργο μέσα σὲ εἴκοσι μεστὰ κεφάλαια, μὲ τρόπο ζεστό, φιλικὸ καὶ ἄμεσο. Tὴν εὐθυμία ὀφείλουμε νὰ τὴν ἀναζητήσουμε ἐντός μας, ἔχει ἐσωτερικὴ διάσταση, ἀλλὰ δὲν θὰ μπορέσει νὰ διατηρηθεῖ  ἂν ἀγνοήσουμε τὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες. Ἕνα βιβλίο γιὰ τὸ πῶς νὰ βρίσκει κανεὶς καὶ πῶς νὰ διατηρεῖ τὴν ψυχική του γαλήνη. Ὁ σοφὸς Πλούταρχος μᾶς παραδίδει ἕναν ἀξιόπιστο πλοηγὸ ποὺ ἀποδεικνύεται ἐξαιρετικὰ πολύτιμος γιὰ τὴν ἀσφαλῆ πλοήγησή μας σὲ μὶα ταραγμένη ἐποχή, ὅπως αὐτὴ ποὺ ζοῦμε.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τὸ μοναδικὸ διασωθὲν ἔργο τῆς Ἑλληνικῆς Γραμματείας ποὺ κάνει λόγο γιὰ τοὺς συμβολισμοὺς τῶν ἀρχαίων ἀγαλμάτων. Μάθετε γιὰ τὴν μυστηριακὴ «γλῶσσα τοῦ σώματος» τῶν ἀγαλμάτων. Δοκιμάστε τὴν αἴσθηση ἑνὸς θαυμαστοῦ κόσμου, ἑνὸς δικοῦ μας  Ἑλληνικοῦ κόσμου. Γιὰ κάποιον ποὺ γνωρίζει τὴν ἀγαλματικὴ «γραφή», ὑπάρχει ἡ δυνατότητα νὰ ἀντλήσει μυστηριακὲς γνώσεις καὶ πληροφορίες ὑψίστης σημασίας. Αὐτὸς εἶναι, ἐξάλλου, καὶ ὁ ὑποκρυπτόμενος λόγος τῆς καταστροφικῆς μανίας ποὺ ἐξαπολύθηκε ἐναντίον τους· στόχος τους ἦταν ἡ καταστροφὴ τῆς μυστηριακῆς γνώσης.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ἡ Θρησκεία καὶ ἡ Φιλοσοφία, γιὰ τὸν Πρόκλο, ἐκφράζουν τὶς ἴδιες ἀλήθειες, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἡ Θρησκεία χρησιμοποιεῖ σύμβολα καὶ τελετές, ἐνῷ ἡ Φιλοσοφία χρησιμοποιεῖ ἔννοιες καὶ ἰδέες. Ἔργο τῆς Φιλοσοφίας εἶναι νὰ μᾶς ἀφυπνίσει τὸν νοῦ, νὰ μᾶς ἀναπτύξει τὴν νόηση, μέσῳ τοῦ ζωντανοῦ φιλοσοφικοῦ λόγου, ἀλλὰ καὶ μέσῳ τοῦ ἐναποθηκευμένου στὰ βιβλία γραπτοῦ λόγου· στὰ βιβλία, ὅμως, ἐκεῖνα ποὺ ὁ Πρόκλος ἀποκαλεῖ «ἐγερσίνοα», ποὺ ἐγείρουν, ἀφυπνίζουν τὸν νοῦ καὶ ἐφορεύονται ἀπὸ τὶς Μοῦσες… Ὅπως στὴν ζωή του ἔτσι καὶ στὸ ἔργο του, ὁ Πρόκλος συνδυάζει μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὴν φιλοσοφικὴ καὶ ἱερατική του φύση, τὴν Φιλοσοφία καὶ τὴν Θρησκεία σὲ ἕνα λειτουργικὸ καὶ ἁρμονικὸ σύνολο. Ἰδέες καὶ σύμβολα διαπλέκονται καὶ συνυφαίνονται μὲ τάξη καὶ πληρότητα. Ὁ Πρόκλος ἐπεξεργάστηκε κατὰ τρόπο μοναδικὸ ὅλη τὴν πρὸ αὐτοῦ πλουσιώτατη Ἑλληνικὴ Παράδοση καὶ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὴν Ὑμνογραφία. Διασώζονται μέχρις ἐμᾶς δέκα Ὕμνοι του, οἰ ὁποίοι παρουσιάζονται στὴν παροῦσα ἔκδοση, στὸ πρωτότυπο καὶ σὲ σύγχρονη ἀπόδοση, καθὼς καὶ τέσσερα Ἐπιγράμματα. Ἕνα μυητικὸ βιβλίο γιὰ τὴν ζῶσα Ἑλληνικὴ Θρησκεία καὶ τοὺς ἀστείρευτους συμβολισμούς της.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μία ἔκδοση - σταθμός. Τὸ ἀρχαιότερο διασωθὲν Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας -ἕνα Λεξικὸ 2000 καὶ πλέον ἐτῶν! Περιλαμβάνει πάνω ἀπὸ 3000 λήμματα τῶν Ὁμηρικῶν Ἐπῶν μὲ μοναδικὲς ἑρμηνεῖες καὶ ἐτυμολογίες. Ὁ Ἀπολλώνιος ἐτυμολογεῖ πλειάδα Ὁμηρικῶν λέξεων ἀπὸ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσεια, ὅπως ἐνδεικτικά: φῶτες < οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ τοῦ φωτίζειν τὰ νοούμενα πάντα διὰ τοῦ λόγου. Τὸ Λεξικὸ ποὺ ἔλειπε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ μελετήσουμε ξανὰ τὸν Ὅμηρο, διότι δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ πεῖ ὅτι «γνωρίζει Ἑλληνικά», ἐὰν δὲν ἔχει μελετήσει τὸν Ὅμηρο!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πρώτη λεξικογραφημένη ἔκδοση τῶν «Ὅρων» τοῦ Σπευσίππου, μαθητοῦ καὶ διαδόχου τοῦ Πλάτωνος στὴν Ἀκαδήμεια, μία συνοπτικὴ Θεματικὴ Ἀνθολογία τοῦ Πλατωνικοῦ Ἔργου. Ἡ παροῦσα ἔκδοση συμπληρώνεται μὲ νέους ὅρους καὶ τεκμηριώνεται μὲ ἀναλυτικὲς ἀναφορὲς σὲ ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Πλάτωνος. Κάθε ὁρισμὸς ἀποτελεῖ καὶ μία νοητικὴ ἄσκηση μακρᾶς πνοῆς.
Ἀγάπησις -παντελὴς ἀπόδεξις.
Μέτρον -τὸ μέσον ὑπερβολῆς καὶ ἐλλείψεως.
Παιδεία -δύναμις θεραπευτικὴ ψυχῆς, κ.ἄ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οἱ Ὀρφικοὶ Ὕμνοι εἶναι ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα, ὡραιότερα, καὶ πολυτιμότερα λειτουργικὰ κείμενα τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκείας, διαπερνῶνται ἀπὸ μιὰν Ἀπολλώνια ἔμπνευση, καθὼς ὁ Ὀρφεὺς «ἔνθεος γενόμενος ἐποίησεν τοὺς Ὕμνους», καὶ ἡ ἀκτινοβολία τους διαπερνᾶ τοὺς αἰῶνες. Οἱ Ἱεροὶ Ὕμνοι τοῦ Ὀρφέως συγκροτοῦν μία ἄμεση, φυσικὴ καὶ ἀβίαστη εἰσαγωγὴ στὰ μυστήρια τῆς Ψυχῆς καὶ τοῦ Κόσμου. «Πρῶτος Ὀρφεὺς μυστήρια θεῶν παραδέδωκεν, ὅθεν καὶ Θρησκεία τὸ Μυστήριον καλεῖται, ἀπὸ τοῦ Θρακὸς Ὀρφέως».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τὰ «Ἐθνικά» εἶναι ἕνα Μέγα Γεωγραφικὸ Λεξικό, τὸ ὁποῖο ὅμως ἐμπεριέχει πλῆθος ἱστορικῶν, γλωσσολογικῶν, ἐτυμολογικῶν, θρησκευτικῶν, μυθολογικῶν, κ.ἄ. πληροφοριῶν γιὰ τὸν ἀρχαῖο κόσμο, μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Στεφάνου (6ος αἰ. μ.χ.). Δέκα χρόνια μετὰ τὴν πρώτη μας ἔκδοση, ποὺ οὐσιαστικὰ ἦταν ἡ πρώτη Ἑλληνικὴ ἔκδοση τῶν «Ἐθνικῶν» τοῦ Στεφάνου Βυζαντίου, καὶ ὄχι ἁπλῆ ἀνατύπωση ξένης ἐκδόσεως, προχωρήσαμε στὴν παροῦσα δεύτερη ἔκδοση, ἡ ὁποία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πρωτότυπο κείμενο τοῦ Στεφάνου, περιλαμβάνει Γενικὸ Εὑρετήριο ὅλων τῶν Λημμάτων καὶ σημαντικῶν Ὅρων, Κατάλογο ὅλων τῶν ἀναφερόμενων Συγγραφέων καὶ τῶν Ἔργων τους, καθὼς καὶ Εὑρετήριο τῶν ἀρχαίων Παροιμῶν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

«Πᾶς λόγος μὴ ἀκριβῆ τὴν ὁμιλίαν ἔχων ἀπαιδευσίας ἱκανὰ φέρει τεκμήρια...» Ἕνα σπάνιο καὶ πολύτιμο λεξικὸ τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Ἀμμωνίου (1ος μ.χ. αἰ.), σὲ πρώτη Ἑλληνικὴ ἔκδοση. Ἑρμηνεύονται καὶ διακρίνονται ὡς πρὸς τὴν σημασία τους πάνω ἀπὸ χίλιες λέξεις τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας.Τὰ λήμματα παρουσιάζονται μὲ συγκριτικὴ παράθεση λέξεων ποὺ ὁμοιάζουν μεταξύ τους ἢ σχετίζονται μὲ τὸ ἴδιο θέμα, ποὺ φαίνονται νὰ εἶναι συνώνυμες, ἀλλὰ ἔχουν διαφορετικὴ σημασία. Στὴν Εἰσαγωγὴ καθὼς καὶ στὸ ὁπισθόφυλλο ἀναφέρονται οἱ ἕξι Ἀρετὲς ποὺ σχηματοποιοῦν τὴν Κυψέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Λόγου.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τὸ πρῶτο Τυπικὸ τοῦ καθημερινοῦ βίου τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἀνασυγκροτήθηκε πλήρως ἀπὸ τὸν Ἰαλυσσό, δοκιμάστηκε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν καὶ καθιερώθηκε μὲς ἀπὸ τακτικὴ χρήση, ἔτσι ὥστε, καθιερωμένο καὶ λειτουργικὸ πλέον, δημοσιεύεται καὶ παραδίδεται πρὸς χρῆσιν στοὺς Ἕλληνες ἁπανταχοῦ τῆς Γῆς. Ἑορτάζοντας τὸ γενέθλιον ἦμαρ του, ὁ κάθε Ἕλλην - Ἄνθρωπος συνδέεται μὲ τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς του, μὲ τὸ νόημα τῆς παρουσίας του στὸν Κόσμο. Ἔτσι, ἡ γενέθλιος ἡμέρα ἑκάστου γίνεται σημεῖο ἀναφορᾶς καὶ διαρκοῦς ἐπαναπροσανατολισμοῦ μὲς στὴν κυκλικὴ πορεία τοῦ χρόνου, βιώνοντας κάθε φορὰ ἕναν νέον Ἐξελικτικὸ Κύκλο, σὲ ἁρμονία μὲ τὸν Κοσμικὸ Ῥυθμό. Ἡ παροῦσα δεύτερη ἔκδοση περιλαμβάνει τὴν περιγραφὴ τοῦ Τυπικοῦ, ἀναλυτικὲς ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ ἐκτελεῖται, καθὼς καὶ ὅλους τοὺς ἐκφωνούμενους Ἱεροὺς Ὕμνους καὶ εὐχές, στὸ ἀρχαῖο κείμενο καὶ σὲ σύγχρονη ἀπόδοση. Η εικονογράφηση του εξωφύλλου είναι της ζωγράφου Μάρως Μακαρούνη.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ὁ Ἡράκλειτος συνέγραψε ἕνα σύντομο καὶ περιεκτικότατο ἔργο μὲ τίτλο «Περὶ Φύσεως ἢ Μοῦσαι», τὸ ὁποῖο ἀφιέρωσε στὸν ναὸ τῆς Ἐφεσίας Ἀρτέμιδος. Ἀπὸ τὸ ἔργο αὐτὸ διασώζονται περὶ τὰ 150 ἀποσπάσματα, σὲ ἔργα ἄλλων συγγραφέων, καθὼς καὶ 5 ἀποσπάσματα σὲ λατινικὴ μετάφραση. Τὰ ἀποσπάσματα αὐτὰ διαπερνῶνται ἀπὸ μία «παλίντροπον ἁρμονία», τὴν ὁποία ἀνακαλύπτει κανεὶς ὅταν εἰσχωρήσει στὸ βάθος τους. Ἔτσι ὅπως ποιητικὰ καὶ παραστατικὰ τὸ γράφει ὁ Ἄγγελος Σικελιανός: «Χρόνια, γιὰ τὴν Αἰωνιότη ἐχάλκευε τοὺς λογισμούς του καὶ τοὺς κρεμνοῦσε ὡς ἅρματα στῆς Ἔφεσος τὸν Ναό...».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ὁ σοφὸς Πλούταρχος, στὴν πραγματεία του αὐτή, μέσα σὲ 10 μικρὰ ἀλλὰ μεστὰ κεφάλαια, θέτει τὸν δικό του Δεκάλογο ὀρθῆς καὶ ἀποτελεσματικῆς συμπεριφορᾶς ἀπέναντι στὸ φαινόμενο τοῦ δανεισμοῦ. Ὁ Δανεισμὸς εἶναι κάτι τὸ ἀφύσικο καὶ δημιουργεῖ ἀφόρητες καταστάσεις, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε πάσῃ θυσίᾳ. Τὰ δάνεια δένουν τοὺς ἀνθρώπους μὲ ἀόρατα δεσμά. Πῶς ἀποφεύγουμε τὸν δανεισμὸ καὶ τὰ δάνεια; Καὶ πῶς ἀπελευθερωνόμαστε ἀπὸ αὐτά; Τὸ βιβλίο λειτουργεῖ ὡς ἕνα ἀποτελεσματικὸ ἐγχειρίδιο τομῆς καὶ φιλοσοφικῆς καυτηρίασης αὐτοῦ τοῦ διαχρονικοῦ κακοῦ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Στὸν διάλογο αὐτὸν ὁ Πλάτων ἀποκαλύπτει τὸ φιλοσοφικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, διερευνᾶ τὸ σχέδιο κατασκευῆς της, καὶ θεμελιώνει τὴν «Φιλοσοφία τῆς Γλώσσας». Ἡ παροῦσα ἔκδοση εἶναι ἀποτέλεσμα πολύχρονης μελέτης καὶ ἐνασχόλησης τῶν συγγραφέων μὲ τὸ ἔργο αὐτὸ καὶ περιλαμβάνει: Εἰσαγωγή, Διαίρεση τοῦ διαλόγου σὲ Ἑνότητες- Μέρη - Κεφάλαια, Περιλήψεις Μερῶν καὶ Κεφαλαίων, Ἀρχαῖο Κείμενο καὶ Σύγχρονη Ἀπόδοση, Ἐκτενῆ Σχόλια καὶ τελικὸ Συμπέρασμα, καθὼς καὶ Λεξικογράφηση ὅλων τῶν ἐτυμολογιῶν τοῦ Κρατύλου, ποὺ δίνει ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἐτυμολογιῶν ποὺ δίνονται στὸ παρὸν ἔργο, σὲ ἕνα συνοπτικὸ καὶ εὔχρηστο Ἐτυμολογικὸ Λεξικό.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ